VOORUITGANG

Het is weer de tijd voor de aangifte van de Inkomstenbelasting. Niet iedereen zal daardoor worden geplaagd maar ik ben al talloze jaren het bokje. Niet dat het een ramp is, ik stuur het zooitje heel comfortabel naar mijn belastingconsulent en die maakt alles tegen een heel schappelijk bedrag voor me in orde.
Maar ik moet natuurlijk nog wel de "stukken"aanleveren waarop staat wat ik het vorige jaar allemaal aan inkomsten heb verworven en wat er verder nog van belang is voor die aangifte. Mijn inkomsten komen uit drie verschillende bronnen en van die bronnen krijg ik aan het begin van het jaar een zogenaamde Jaaropgave. Waarop alles staat wat ik het vorige jaar van ze heb ontvangen. Die jaaropgaven stuur ik naar de consulent en dat is dat.
Twee van die inkomstenbronnen, laten we ze A en B noemen, zijn in het kader van de algehele vooruitgang natuurlijk helemaal digitaal gegaan. Ik krijg van hen geen brief meer maar een mail met de mededeling dat er post voor mij is op een site die heet "Mijn A" en "Mijn B". Die sites kan ik alleen openen met mijn DIGID-code. Die heb ik me gelukkig al eens aangeschaft en in het geval van "Mijn A" ging dat goed. Na opening bleek dat in "Mijn A" inderdaad mijn digitale jaaropgave zat opgeslagen, die ik met een druk op de knop in PDF-format op mijn eigen computer kon downloaden. (Ik hoop dat het u intussen opvalt dat deze knar zijn digitaaaltje aardig spreekt!). Bij "Mijn B" was er een probleem. Na het volvoeren van de DIGID-procedure kwam er een boodschap op het scherm dat mijn DIGID -code van beveiligsniveau "Laag" was en dat deze dienst een beveiligingsniveau Midden vereiste. Dat betekende dat naast het gebruik van de DIGID-code (ooit le dernier cri op het gebied van beveiliging) nu ook nog een SMS-code of DIGID-app moest worden gepruikt. De aanvraag daarvoor kon met een knop op de pagina worden aangevraagd. Er verscheen een nieuw formulier waarop ik mijn mobiele telefoonnummer moest invullen. Daarna werd er naar dat nummer een code gezonden ter verifcatie van mijn invoer, er kwam een SMS met een code die ik in vakjes op het formulier moest invullen en toen dat in orde bleek kwam er een mededeling dat ik binnen drie werkdagen een brief zou ontvangen met een code waarmee ik dan eindelijk niveau Midden aan mijn DIGID-code zou kunnen toevoegen. Daarna moet ik met die verrijkte code opnieuw de site "Mijn B" proberen te openen om ongetwijfeld te ontdekken dat daarin dan mijn jaaropgave van Maatschappij B zit.

Vroeger kwam de jaaropgave gewoon met een brief.

Knar

DAPPER

 
Gisteren verplaatste ik mij per spoor naar de oostelijke regionen van ons land alwaar ik een bezoek bracht aan een geliefde neef en nicht die daar prachtig in het groen wonen. De nicht is van de warme kant, de neef aangetrouwd maar evenzeer geliefd.
Ik bedien mij op dergelijke reizen, vanwege mijn ooghandicap, van een korte witte stok met rode bandjes en een getintte bril die het surplus aan licht een beetje tegen houdt. Ik ben dus goed herkenbaar als iemand "die wat aan se ooge heb". Ook gisteren leverde me dat weer prettige momenten op: mensen die een stapje opzij gaan als ik aan kom koersen, en een lieve mevrouw "die het toch maar heel dapper van me vond dat ik dat nog deed". Met "dat" bedoelde ze het zelfstandig reizen in de trein.
Vooropgesteld: het reizen per trein in Nederland is lang niet altijd een straf. Zeker niet in de rustige uurtjes en met een eerste-klas dalurenkaart waar ik me met liederlijke wellust van bedien. Dus op dat punt hoef ik al niet zo heel dapper te zijn. Het is meer een kwestie van vaak doen zodat je alle trucjes onder de knie krijgt. Zo bedacht ik me gisteren ineens dat ik eigenlijk te vroeg op het station zat om van het daluren-voordeel gebruik te kunnen maken. Het was nog voor negenen. Een snel loopje naar de poortjes, er uit, en even laten -na negen uur- er weer in en de zaak was gepiept. Even wakker zijn en het werkt.
Maar terug naar mijn vermeende dapperheid en de lieve mevrouw. Vanaf haar zitplaats keek ze vanonder licht geloken oogleden naar me op - ik liep door het gangpad- en sprak toen haar bewonderende woorden. Ik sta dan even met de mond vol tanden. Nu heb ik best een fraai gebit dus zo'n ramp is dat niet maar toch, even een lastig moment. Je wilt zo'n aardige mevrouw ook niet hard vallen met :"Ach mens, seur niet, dat stelt allemaal niks voor" of " Ja, wat sou u doen dan?" Dus je verzint een milder antwoord. Ik liet het een beetje in het midden en zei zoiets van "Ja, het kost wat inspanning maar je hebt er ook wat voor; en de vraag blijf altijd : wanneer moet je stoppen?" Ik geloof dat ze de porté van mijn antwoord begreep want ze keek me even aan en toen mijmerend naar buiten; we hadden even een mooi moment.
Maar lastig blijft het wel, die goed bedoelde en goudeerlijke opwellingen van mensen die me van hun meeleven willen laten weten en die me misschien een hart onder de riem willen steken. Mijn eerste gedachte is onwillekeurig:"Lieverd, het is anders dan je denkt." En ik zeg ook wel eens zoiets. Bij dapper denk ik zelf altijd aan iemand die min of meer tegen beter weten in het hoofd hoog houdt, tegen de stroom in roeit en houding blijft tonen ook als het allemaal bij de handen afbreekt. Wijlen mijn schoonmoeder was zo iemand. Die was dapper.
Maar als ik op stap ga met m'n blindemansattributen voel ik me veeleer uitgedaagd en "op scherp" dan dapper. Er moeten moeilijkheden worden overwonnen en monsters worden verslagen. Maar de genoegdoening is groot als dat weer eens is gelukt. 
Als na afloop van zo'n trip de Famous Grouse-on-the-rocks in het glas tinkelt is dat een moment van grote gelukzaligheid.

Dat ik graag dapper tegemoet treed!

Knar

BESCHAVING

Gisteren mocht ik mij weer eens verheugen in een bezoekje van mijn dochter-uit-een-ver-buitenland, die even vaderlandse bodem betrad om het feest mee te vieren van een vriendin die veertig werd, en en-passant ook even bij de oude heer te kijken. Gelukkig bleef het niet bij even kijken, we borrelden en dineerden dat het een lust was en ondertussen ratelde ze me weer helemaal bij over wat er in haar wereldje zo allemaal belangrijk, nieuw en opwindend is. We kregen het ook over deze blog van mij en ze wist te melden dat je met zo'n blog veel geld kunt verdienen als je ervoor zorgt dat hij wijd en zijd wordt gelezen en je er ook eens wat commerciële boodschappen in onderbrengt. Eén van de in Amerika beroemde en beruchte zusjes Kardashian schijnt op die manier aan het binnenlopen te zijn.
Voor mij allemaal de ver-van-mijn-bed-show. Ik heb naast u nog een paar lezers maar dan gaat het echt niet om drommen, het verspreiden van commerciële boodschappen is verre van mij, en veel geld hebben lijkt me vooral erg vermoeiend. Toch is de gedachte intrigerend.
Door het simpele feit dat online boodschappen, dus ook blogs, door de aard van het medium een letterlijk onbegrensde verspreiding kunnen krijgen en in één keer tientallen miljoenen zoniet miljarden mensen kunnen bereiken is de commerciële betekenis en daarmee de commerciële waarde ook onbegrensd. Dat is de basis van het miljardenkapitaal dat gymschoenventjes als Marc Zuckerberg van Facebook persoonlijk bezitten. Laatst ging het even bar slecht op de beurs, Zuckerberg raakte 20 miljard kwijt, maar bleef nog steeds vrolijk overeind: hij had nog meer.
Het is niet de eerste keer in de geschiedenis dat onvoorstelbare kapitalen samenkomen in de handen van zeer weinigen. Denk maar aan de Hollandse reders die in het begin van de zeventiende eeuw in korte tijd relatief even rijk werden met de specerijenhandel op de Oost. Een splinternieuwe Oost-Indiëvaarder kon met de opbrengst van één succesvolle reis in één keer worden afbetaald. Daarna begon het grote cashen.
Het is wel voor de eerste keer in de geschiedenis dat de persoonlijke kapitalen zo groot zijn dat gevestigde machtsstructuren zoals bijvoorbeeld democratieën door gerichte investeringen en manipulaties kunnen worden verzwakt. China is daar momenteel een mooi voorbeeld van. Zelf een soort pseudo-kapitalistische dictatuur zonder veel democratische controle besteedt het enorme kapitalen om bijvoorbeeld een groot deel van Afrika met allerlei infrastructurele en industrieële projecten binnen haar invloedssfeer te trekken. Voor de democratie zijn die landen vervolgens verloren. De enorme persoonlijke bezittingen van Trump maken de democratische transparantie van de USA er natuurlijk ook iet beter op.
De macht van het grote geld zou langzamerhand wel eens de bijl kunnen zijn aan de wortel van de aloude Westerse democratieën. Die in principe veeleer berusten op goed omschreven afspraken - zoals bijvoorbeeld een Grondwet - dan op de macht van geld. Die zelfs voor een belangrijk deel ontstonden om de macht van het geld in te perken en de macht meer in de breedte te verdelen.
Maar als letterlijk alles door weinigen voor geld te koop is en als dat door grote groepen in de samenleving als juist en nastrevenswaardig wordt gezien is de democratie nu misschien wel in ernstig gevaar.

Uiteindelijk is het alleen maar een kwestie van beschaving.

Knar