ACHTERBAN

De kwaliteit van mijn gestel laat hier en daar wat te wensen over dus ziet het ziekenhuis mij regelmatig binnenwandelen om een specialist te raadplegen. Zo ook vanochtend. Al om kwart voor acht (07:45 uur!) zat ik in de wachtkamer te wachten tot de balie open zou gaan. Tegenover mij zaten een kennelijke vader en zoon waarvan de eerste onmiskenbaar de patiënt was. De zoon was mee ter geruststelling en ter controle, want vader was wel wat opgewonden. In zo’n poli zit van alles.
Vaders emotionele staat leek zijn grond te vinden in een algemeen onbehagen dat de man waarschijnlijk al een leven lang meetorste, maar dat aan felheid en slagkracht nog niets had ingeboet. Op een gegeven moment ontwaarde zijn scherpe oog beweging achter één van de balies - het was nog ruim voor achten - en hij sprong op, zwaaiend met formulieren en een verwijskaart, om zijn verhaal te gaan halen.
Nog vóór achten, over de velden alom diepe rust!
Zoonlief, nog half slaperig schoot in staat van alarm en rende vader achterna, sussend, kalmerend en met verontschuldigende glimlachjes naar het personeel.
Het personeel op de poli van een grote-stadsziekenhuis is wel wat gewend, ook wel voor achten, dus vaders opwinding werd deskundig getemperd en vader slofte weer mak naar z’n plaats. Zoon er achteraan. Een kunststukje was gewrocht. Maar niet zo gauw zat vader weer op zijn plaats of een inmiddels neergeplofte buurman moest er aan geloven. Of hij ook niet vond dat het overal dezelfde grote bende was en je moest goed uitkijken of je werd bedonderd waar je bij stond en het was hier al geen haar beter dat zou je niet denken in zo’n ziekenhuis maar pas op vader wist van wanten breek hem de bek niet open. ….
En toen gebeurde het.
Vader stond op met een geheimzinnig glimlachje, stelde zich in postuur voor de buurman, boog zich samenzweerderig naar hem over en zei :”Stemt u ook op Wilders?”

Mooier heb ik de achterban van ons wonderkind nog niet in actie gezien.

Knar

VEREN

Nederland is in rep en roer : Bos heeft gesproken. Op maandag 25 januari mocht hij in de Rode Hoed in Amsterdam de 21e Den Uyl Lezing uitspreken en dat is niet onopgemerkt voorbij gegaan. Nadat vijftien jaar geleden zijn illustere voorganger Kok in dezelfde lezing de ideologische veren van het socialisme wilde afschudden, probeerde Bos ze er deze keer weer aan te plakken (dankjewel Clairy Polak, voor deze beeldspraak). Anders dan vijftien jaar geleden is er nu tamelijk veel röhring over zijn uitspraken en worden de strategische implicaties daarvan breed uitgemeten. “Bos wil met zijn PvdA weg uit het midden, terug naar links” kopte een internetmedium vanochtend stoer. Niet ver bezijden de waarheid, mag ik hopen. Want in weerwil van de overwinning van het kapitalisme op het communisme - soms ook wel socialisme genoemd - in 1989, en in weerwil van de geslaagde emancipatie van de arbeidersklasse is er voor de sociaal-democratie nog altijd een belangrijke taak.
De motor van de eerste socialistische bewegingen in de negentiende eeuw was de verontwaardiging over de uitbuiting van de arbeidersmassa’s. Maar die verontwaardiging had op zichzelf weer oudere wortels. De verontwaardiging stoelde op het verlichte idee dat alle mensen gelijkwaardig zijn. De “egalité” van de Franse Revolutie. Waarvan overigens wordt beweerd dat die op zijn beurt weer een belangrijke aanzet vond in onze eigen Patriottentijd….
Egalité, gelijkwaardigheid dus. En dan kunnen we met een reuzensprong terugkeren naar onze tijd. Hoe staat het nu met de gelijkwaardigheid van mensen? In een tijd dat bedrijven - ten voordele van de “bezitters” - als baaltjes meel van hand tot hand gaan en niemand zich bekommert om het lot van de werkers? In een tijd dat zorginstellingen - marktwerking, marktwerking - geleid worden als fabrieken door managers die qua inkomen een lange neus maken tegen de minister-president? De oude arbeidersklasse mag dan geëmancipeerd zijn, er is een nieuwe massa van ongelijkwaardigen die de tol betaalt voor de vrijheden die het kapitaal zich veroorlooft.

Terug die veren, weer volop werk voor de sociaal-democratie!

Knar