MIS
Soms gebeuren er van die dingen die in hun onnozele toevalligheid ineens een helder beeld geven van wat er werkelijk aan de hand is.
Beetje rare openingszin, vindt u ook niet?
Goed, ik verklaar mij nader. Zoals u allemaal weet wilde minister Schipper van de week een wet door de Eerste Kamer loodsen die de vrije artsenkeuze van de patiënt aanzienlijk beperkt en die daarmee de verzekeringsmaatschappijen nog weer meer macht geeft over de gezondheidszorg. In de ogen van veel Nederlanders - en van mij - een heilloze en gevaarlijke weg. Ondanks wereldwijde kritiek op de dwaasheid van de marktwerking in de zorg dramt Schipper nog gewoon rechtdoor, want dat was sinds lang nu eenmaal binnen de VVD afgesproken. Die verzorgingsstaat moet kapot, koste wat het kost.
Afijn, de Eerste Kamer dus. Daar ging het mis. Als een duveltje uit een doosje popten ineens drie senatoren van Oud-Links - ook wel de PvdA genoemd - op en die stemden tegen. De wet ging met 33 stemmen voor en 38 stemmen tegen naar de kelder. Over de hele kwestie wordt nogal geheimzinnig gedaan dus de krantenlezende burger komt er niet helemaal achter wat er nou precies aan de hand was, maar het feit lag er. Het is niet ondenkbaar dat het van de PvdA de zoveelste verkiezingsstunt is in het zicht van de Provinciale Verkiezingen in maart a.s., want de partij staat er bar slecht voor in de peilingen en koerst regelrecht af op een electorale ramp.
En dan doet zich iets voor dat ineens een diep doorzicht geeft in de realiteit van de hedendaagse politiek. Minister-president Rutte zegt na urenlang beraad in het Torentje dan het volgende:”….dat het in de politiek ontzettend belangrijk is dat afspraken die we maken met elkaar worden nagekomen. Op dat punt is het duidelijk dat er vandaag iets heel erg mis is gegaan."
Afspraken die we maken met elkaar. En heel erg mis gegaan. Vloeken in de politieke kerk zou ik het willen noemen. Want staat niet overduidelijk in de Grondwet van dit land dat de leden van de volksvertegenwoordiging daar zitten ”zonder last of ruggespraak”? Dat betekent dat ze daar na hun verkiezing op eigen verantwoordelijkheid zitten, zonder zich te hoeven laten ringeloren door kiezers of partij. De oude Thorbecke had dat in 1848 niet zo slecht bekeken want tot dan toe was het zgn. cliëntelisme in de politiek wijd en zijd verbreid - in België trouwens nog steeds - waardoor burgers met het nodige smeer- en paaiwerk een parlementslid rechtstreeks voor hun karretje konden spannen om hun zaakjes geregeld te krijgen. Voorkeursbehandeling heet dat en daar wilde Thorbecke (o.a.) vanaf.
Zonder last of ruggespraak dus, meneer Rutte. En als leden van de volksvertegenwoordiging van dat grondrecht gebruik maken dan gaat er niet iets heel erg mis, nee dan gaat er iets heel goed. Dan zijn we weer even bezig zoals de Grondwet het bedoelt. Ook als de uitkomst u niet bevalt.
Zullen we nu toch langzamerhand die Augiasstal daar in Den Haag niet eens gaan uitmesten? Zullen we niet toch langzamerhand eens tot vernuft komen en de dingen gaan doen die goed zijn voor het volk en niet alleen maar voor een stel onverbeterlijke schrapers voor wie het volk hun rug op kan?
Want er gaat iets heel erg mis.
Knar