BEAUTY
Net als alle jaren organiseerde de Leeuwarder Roeivereniging Wetterwille ook dit jaar weer op de vrijdag en zaterdag na Hemelvaart de Elfsteden Roei Marathon, zeg maar de Elfstedentocht voor roeiboten. Ik heb er hier al eens eerder over geschreven. Dit jaar was de tocht een beetje bijzonder want het festijn bestaat 25 jaar. Wetterwille, gefeliciteerd! En ik mocht er weer bij zijn. Niet als roeier, maar als waller. Wat is een waller? Een waller is lid van de walploeg en de walploeg rijdt met de roeiers mee langs het traject, helpt om het uur de vermoeide roeiers uit de boot en de verse roeiers er in - het is een estafette. Verder besteedt de waller voorzover gewenst zorg aan de afgematte sportievelingen in de vorm van bananen, kopjes thee en andere versterkende middelen. Nee, geen EPO….
Maar dit jaar had ik ook nog een andere taak. De boot moet voor de tocht wat extra worden opgetuigd want het gaat bij nacht en ontij ook over wijd water waar het nog wel eens kan spoken. Dus dekjes op voor- en achterpunt, golfbrekers langszij, een fuikenvanger en lampen er op, en allerlei reserve-onderdelen slim in de boot aangebracht. En alles zo licht mogelijk want gewicht moet maar verplaatst worden en daar houden roeiers niet van.
Het opbouwgroepje bestond in aanvang uit drie enthousiastelingen maar na wat tegenslag en vertraging stond ik er nog een dag alleen voor. Het laatste klemlatje moest nog gemaakt worden toen de boot al op transport was, maar een briefje met de maten voldeed. Intussen werd de boot wel m'n hartelapje....!
Na een middagje ploeteren op het weitje van Wetterwille zag ze (de boot) er weer uit om door een ringetje te halen, Als een tevreden couturier wandelde ik een paar keer om haar heen, en zag dat het goed was. Anderen zagen dat ook, want er zijn heel mooie foto’s gemaakt van de beauty, en er loopt nu ergens in Nederland een marathonroeier rond met geheel nieuwe ideeën over hoe je zo’n boot mooi maar toch robuust klaarmaakt voor de tocht…Van ons afgekeken.
De tocht start om acht uur 's avonds en met mijn mede-waller deed ik het eerste traject, Leeuwarden-Dokkum vice versa. Eén van de mooiste trajecten van de hele tocht, omdat - bij helder weer - de hemel langzaam purper kleurt, het water stiller wordt, en het stadje Dokkum er op die avond uitziet als een debutante op haar eerste bal. Betoverend.
En steeds gleed “mijn” boot in al haar schoonheid onder mij door als ik weer eens op een brug stond te schreeuwen en aan te moedigen.
Maar…. het was ook een proefvaart en na een nacht varen hing één van de golfbrekers er een beetje slapjes bij. Voor het vastzetten had ik nylon lijn gebruikt en de knopen waren gaan glijden nadat ze nat waren geworden. “Katoen gebruiken” drukte mij de volgende dag een ouwe rot op het hart. Ja meneer, dank u wel meneer. Inmiddels heb ik al weer heel andere plannen dan “katoen gebruiken” maar dat hindert niet.
Maar dit jaar had ik ook nog een andere taak. De boot moet voor de tocht wat extra worden opgetuigd want het gaat bij nacht en ontij ook over wijd water waar het nog wel eens kan spoken. Dus dekjes op voor- en achterpunt, golfbrekers langszij, een fuikenvanger en lampen er op, en allerlei reserve-onderdelen slim in de boot aangebracht. En alles zo licht mogelijk want gewicht moet maar verplaatst worden en daar houden roeiers niet van.
Het opbouwgroepje bestond in aanvang uit drie enthousiastelingen maar na wat tegenslag en vertraging stond ik er nog een dag alleen voor. Het laatste klemlatje moest nog gemaakt worden toen de boot al op transport was, maar een briefje met de maten voldeed. Intussen werd de boot wel m'n hartelapje....!
Na een middagje ploeteren op het weitje van Wetterwille zag ze (de boot) er weer uit om door een ringetje te halen, Als een tevreden couturier wandelde ik een paar keer om haar heen, en zag dat het goed was. Anderen zagen dat ook, want er zijn heel mooie foto’s gemaakt van de beauty, en er loopt nu ergens in Nederland een marathonroeier rond met geheel nieuwe ideeën over hoe je zo’n boot mooi maar toch robuust klaarmaakt voor de tocht…Van ons afgekeken.
De tocht start om acht uur 's avonds en met mijn mede-waller deed ik het eerste traject, Leeuwarden-Dokkum vice versa. Eén van de mooiste trajecten van de hele tocht, omdat - bij helder weer - de hemel langzaam purper kleurt, het water stiller wordt, en het stadje Dokkum er op die avond uitziet als een debutante op haar eerste bal. Betoverend.
En steeds gleed “mijn” boot in al haar schoonheid onder mij door als ik weer eens op een brug stond te schreeuwen en aan te moedigen.
Maar…. het was ook een proefvaart en na een nacht varen hing één van de golfbrekers er een beetje slapjes bij. Voor het vastzetten had ik nylon lijn gebruikt en de knopen waren gaan glijden nadat ze nat waren geworden. “Katoen gebruiken” drukte mij de volgende dag een ouwe rot op het hart. Ja meneer, dank u wel meneer. Inmiddels heb ik al weer heel andere plannen dan “katoen gebruiken” maar dat hindert niet.
Friesland, Leeuwarden, Dokkum, jullie waren weer geweldig. Tot ziens?
Knar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten