NEP
Voor de eerste keer in zeventig jaar is het in Duitsland niet gelukt om direct na de verkiezingen een kabinet in elkaar te zetten dat meteen verder kon regeren. De opkomende liberalen van de FDP hebben vrij onverwacht de stekker uit de onderhandelingen getrokken in de hoop daar politieke winst uit te halen. Niks bijzonders zult u zeggen. Bij hun westerburen, wij dus, zijn ze dat al lang gewend, daar gaat het heel vaak zo. Of het duurt heel lang. Zoals nu. En wat heb je dan nog? Maar dat terzijde.
Duitsland dus. Met enige verbeelding zou je er van kunnen zeggen dat ook daar de Tweede Wereldoorlog eindelijk afgelopen is en dat Duitsland eindelijk een "gewoon" Europees land aan het worden is waar de politiek ontkrampt, waar een "gewone" populistentroep de Bondsdag is binnengetrokken en waar de formatie van een kabinet "gewoon" een keer mislukt. Goed teken eigenlijk.
Des te opvallender zijn dan ook de reacties van de media. Onmiddelijk na het mislukken van de besprekingen ging het al over de "onstabiliteit" waar het grote land in terecht gekomen was. Over een "angstig" Duitsland. Over de "wankele positie" van bonds-kanselier Merkel, over "het gevaar" dat Europa liep nu een prominent leider op haar voetstuk stond te wankelen. En zo verder en zo voort. Zelfs Macron, de Franse president werd erbij gehaald, "die zou het nu misschien alleen moeten doen".
Grote kul. Duitsland krijgt - bijna als laatste - eindelijk te maken met de gewone weerbarstigheid van de gewone politiek in een gewoon modern land waar eindelijk oud zeer geen belangrijke rol meer speelt in het denken van de mensen. Waar moderne en mondige mensen hun zegje durven te doen en hun eindje durven vast te houden, ook als dat leidt tot het mislukken van een kabinetsformatie. Dat de president op een fruitkistje klimt om de bakkeleiende partijen streng en vermanend toe te spreken en aan te dringen op verdraagzaamheid en verantwoordelijkheid is dan ook eigenlijk van de gekke. Stel je voor dat onze eigen Alex zoiets zou doen als het even niet zo botert in Den Haag. Te gek voor woorden, je moet er niet aan denken.
Akkoord. Maar misschien is onze democratie wel volwassener dan die naast ons. Laten we ze helpen. Door heel hard naar ze te roepen (de wind staat net goed deze dagen) dat het juist goed is zo, dat wij dat al heel lang gewend zijn, dat ze volwassen aan het worden zijn en dat dat soms pijn doet. En dergelijke mooie woorden.
En…..laten we vooral in de gaten houden dat die herrie in de media wel eens een mooi voorbeeld zou kunnen zijn van waar we laatst nog door onze gloednieuwe minister van Binnenlandse Zaken, mevrouw Ollongren, voor zijn gewaarschuwd : Nepnieuws. Nieuws van de Russen. Want ja, die zouden er best wel eens goed garen bij kunnen spinnen als Duitsland er een beetje verzwakt bij zou komen te staan.
Duitsland dus. Met enige verbeelding zou je er van kunnen zeggen dat ook daar de Tweede Wereldoorlog eindelijk afgelopen is en dat Duitsland eindelijk een "gewoon" Europees land aan het worden is waar de politiek ontkrampt, waar een "gewone" populistentroep de Bondsdag is binnengetrokken en waar de formatie van een kabinet "gewoon" een keer mislukt. Goed teken eigenlijk.
Des te opvallender zijn dan ook de reacties van de media. Onmiddelijk na het mislukken van de besprekingen ging het al over de "onstabiliteit" waar het grote land in terecht gekomen was. Over een "angstig" Duitsland. Over de "wankele positie" van bonds-kanselier Merkel, over "het gevaar" dat Europa liep nu een prominent leider op haar voetstuk stond te wankelen. En zo verder en zo voort. Zelfs Macron, de Franse president werd erbij gehaald, "die zou het nu misschien alleen moeten doen".
Grote kul. Duitsland krijgt - bijna als laatste - eindelijk te maken met de gewone weerbarstigheid van de gewone politiek in een gewoon modern land waar eindelijk oud zeer geen belangrijke rol meer speelt in het denken van de mensen. Waar moderne en mondige mensen hun zegje durven te doen en hun eindje durven vast te houden, ook als dat leidt tot het mislukken van een kabinetsformatie. Dat de president op een fruitkistje klimt om de bakkeleiende partijen streng en vermanend toe te spreken en aan te dringen op verdraagzaamheid en verantwoordelijkheid is dan ook eigenlijk van de gekke. Stel je voor dat onze eigen Alex zoiets zou doen als het even niet zo botert in Den Haag. Te gek voor woorden, je moet er niet aan denken.
Akkoord. Maar misschien is onze democratie wel volwassener dan die naast ons. Laten we ze helpen. Door heel hard naar ze te roepen (de wind staat net goed deze dagen) dat het juist goed is zo, dat wij dat al heel lang gewend zijn, dat ze volwassen aan het worden zijn en dat dat soms pijn doet. En dergelijke mooie woorden.
En…..laten we vooral in de gaten houden dat die herrie in de media wel eens een mooi voorbeeld zou kunnen zijn van waar we laatst nog door onze gloednieuwe minister van Binnenlandse Zaken, mevrouw Ollongren, voor zijn gewaarschuwd : Nepnieuws. Nieuws van de Russen. Want ja, die zouden er best wel eens goed garen bij kunnen spinnen als Duitsland er een beetje verzwakt bij zou komen te staan.
Vroeger werden mensen uitgelachen als ze in hun argeloosheid dachten "dat iets waar was omdat het in de krant stond".
Vroeger was niet alles slechter..…
Vroeger was niet alles slechter..…
Knar