MIS

Soms gebeuren er van die dingen die in hun onnozele toevalligheid ineens een helder beeld geven van wat er werkelijk aan de hand is.
Beetje rare openingszin, vindt u ook niet?
Goed, ik verklaar mij nader. Zoals u allemaal weet wilde minister Schipper van de week een wet door de Eerste Kamer loodsen die de vrije artsenkeuze van de patiënt aanzienlijk beperkt en die daarmee de verzekeringsmaatschappijen nog weer meer macht geeft over de gezondheidszorg. In de ogen van veel Nederlanders - en van mij - een heilloze en gevaarlijke weg. Ondanks wereldwijde kritiek op de dwaasheid van de marktwerking in de zorg dramt Schipper nog gewoon rechtdoor, want dat was sinds lang nu eenmaal binnen de VVD afgesproken. Die verzorgingsstaat moet kapot, koste wat het kost.
Afijn, de Eerste Kamer dus. Daar ging het mis. Als een duveltje uit een doosje popten ineens drie senatoren van Oud-Links - ook wel de PvdA genoemd - op en die stemden tegen. De wet ging met 33 stemmen voor en 38 stemmen tegen naar de kelder. Over de hele kwestie wordt nogal geheimzinnig gedaan dus de krantenlezende burger komt er niet helemaal achter wat er nou precies aan de hand was, maar het feit lag er. Het is niet ondenkbaar dat het van de PvdA de zoveelste verkiezingsstunt is in het zicht van de Provinciale Verkiezingen in maart a.s., want de partij staat er bar slecht voor in de peilingen en koerst regelrecht af op een electorale ramp.
En dan doet zich iets voor dat ineens een diep doorzicht geeft in de realiteit van de hedendaagse politiek. Minister-president Rutte zegt na urenlang beraad in het Torentje dan het volgende:”….dat het in de politiek ontzettend belangrijk is dat afspraken die we maken met elkaar worden nagekomen. Op dat punt is het duidelijk dat er vandaag iets heel erg mis is gegaan."
Afspraken die we maken met elkaar. En heel erg mis gegaan. Vloeken in de politieke kerk zou ik het willen noemen. Want staat niet overduidelijk in de Grondwet van dit land dat de leden van de volksvertegenwoordiging daar zitten ”zonder last of ruggespraak”? Dat betekent dat ze daar na hun verkiezing op eigen verantwoordelijkheid zitten, zonder zich te hoeven laten ringeloren door kiezers of partij. De oude Thorbecke had dat in 1848 niet zo slecht bekeken want tot dan toe was het zgn. cliëntelisme in de politiek wijd en zijd verbreid - in België trouwens nog steeds - waardoor burgers met het nodige smeer- en paaiwerk een parlementslid rechtstreeks voor hun karretje konden spannen om hun zaakjes geregeld te krijgen. Voorkeursbehandeling heet dat en daar wilde Thorbecke (o.a.) vanaf.
Zonder last of ruggespraak dus, meneer Rutte. En als leden van de volksvertegenwoordiging van dat grondrecht gebruik maken dan gaat er niet iets heel erg mis, nee dan gaat er iets heel goed. Dan zijn we weer even bezig zoals de Grondwet het bedoelt. Ook als de uitkomst u niet bevalt.
Zullen we nu toch langzamerhand die Augiasstal daar in Den Haag niet eens gaan uitmesten? Zullen we niet toch langzamerhand eens tot vernuft komen en de dingen gaan doen die goed zijn voor het volk en niet alleen maar voor een stel onverbeterlijke schrapers voor wie het volk hun rug op kan?

Want er gaat iets heel erg mis.

Knar

KNECHT

Het is vandaag vijf december. De dag waarop Nederland sinds jaar en dag het feest van Sint Nicolaas viert. Dat is eigenlijk fout want de naamdag van Sint Nicolaas op de kerkelijke Kalender is 6 december. Vanouds was het dan ook eigenlijk de avond voor 6 december dat het pakjesavond was, ongeveer zoals de avond voor Kerst in veel landen het eigenlijke hoogtepunt is van het Kerstfeest. Tot zover alles helder en duidelijk.
Minder helder en duidelijk is tegenwoordig de positie van de ”knecht” van Sinterklaas, Zwarte Piet. Hoe de beste man ooit in het spel geraakt is weet niemand meer (voor zover bekend had de bisschop van Myra indertijd beslist geen zwart personeel) maar dat hij bij een wat overbewuste minderheid van de Nederlandse bevolking sinds kort hevige roerselen teweeg brengt weet inmiddels iedereen. De wat overbewuste minderheid heeft bedacht dat Zwarte Piet ieder jaar opnieuw door zijn uitmonstering en gedrag de herinnering oproept aan een tijd dat zwarte mensen in dienstbaarheid en zelfs slavernij ondergeschikt waren aan witte mensen. In dit geval Sinterklaas. En gek genoeg: dat is ook zo.
Dat is zo, zoals de Ghijsbrecht van Aemstel de herinnering oproept aan tijden waarin verdorven krijgsheren chronisch slag leverden met elkaar, waarvan de arme burgers, boeren en buitenlui chronisch het slachtoffer waren. Zoals Hamlet en Macbeth de herinneringen oproepen aan even verdorven koningshuizen waar werd gemoord en gehoereerd dat het een lust had. Zoals De Meeuw van Tsjechov de herinnering oproept aan decadente grootgrondbezitters in Rusland die een luxe leventje leidden op de rug van horden lijfeigenen die niets in te brengen hadden. Allemaal herinneringen aan tijden en toestanden die we hebben uitgebannen uit onze moderne samenleving (hoewel…?). Maar die we op het toneel toch nog graag weer eens gespeeld zien omdat er zoveel menselijks in te zien en te vinden is.
Zouden we ook maar zo naar Sinterklaas en Zwarte Piet kunnen kijken. Als naar een koddig toneelstukje, dat op geen enkele manier meer verwijst naar welke actualiteit dan ook. Waarvan het scenario van jaar tot jaar betrekkelijk onbepaald is (wat gaan ze nu weer uithalen?) maar waarvan vaststaat dat er bij nacht en ontij over de daken wordt gereden om pakjes door de schoorsteen te gooien. Tot bij de centrale verwarming…..
Aanstootgevend?

Alleen als je nog vastzit in je minderwaardigheidsgevoelens en je emancipatie nog niet hebt voltooid.

Knar