OEIOEI

Het wordt spanneeend!
De kabinetsformatie die zo onrustbarend makkelijk voortrolde, eigenlijk zonder al te veel belemmeringen, komt in zwaar weer. Net voor het weekend een frontale aanval van Cees Veerman, CDA-prominent, ex-minister van Landbouw, bestuursvoorzitter van het Wetenschappelijk Instituut van het CDA en herenboer in Frankrijk. Geen kleine jongen en nog te jong om als dinosaurus terzijde te worden geschoven. Een goed, helder en moreel geladen verhaal. Vanochtend dan in de Volkskrant een open brief van oud-politici en bestuurders van CDA èn VVD , die vinden dat het mooi geweest is. Niet verder gaan, het wordt te link. Het land valt uiteen, principes worden geschonden en het buitenland fronst de wenkbrauwen. Dat laatste is een eufemisme voor : het gaat ons geld kosten. Maar dat terzijde.
Rat Verhagen zjeeft nog even zjeen commentaar, vriendje Rutte zwijgt in alle talen en het kind Wilders twittert dat “ze” moeten ophouden om 1,5 miljoen kiezers te “demoniseren”. De letterlijke vertaling van to twitter is piepen. Zeer ter zake.
Hij moet wel geheel ten einde raad zijn want zelfs een kind voelt aankomen dat het antwoord zal zijn : wat doe je zelf dan? Nu was de argumentendoos van Wilders al nooit zo indrukwekkend gevuld, thans is de bodem in zicht. Gelukkig voor hem mag hij van Verhagen nog steeds zeggen wat hij wil.
Maar dat krijgt steeds minder betekenis nu Verhagen zèlf niet meer mag zeggen wat hij wil. Een donkergrijze donderwolk van kritische zwaargewichten van beide politieke partijen uit het kabinet-in-aanbouw legt hem het vuur na aan de schenen en wil dat hij gaat stoppen. In de polls ligt zijn partij K.O. op een nooit gezien dieptepunt, Wat kan hij doen? De week is nog maar een dag oud en nu al spannend.
Persoonlijk ben ik opgelucht. Het leek er even op dat onze oude Republiek-met-Erfelijk-Koningshuis zo maar naar de vaantjes zou gaan. Dat we voor niets honderden jaren dragers van de Verlichting waren geweest. Dat dat wonderlijke mengsel van verdraagzaamheid en onverschilligheid zou verkeren in donkerbruin racisme.

Misschien gaan we toch weer begrijpen waar ons eigenbelang werkelijk ligt.

Knar

Eehhh….

Mijn kleindochter Hanna, nu ruim twee, is de middelste in het gezin van mijn zoon en schoondochter. Een zeer recente gezinsuitbreiding plaatste haar in die positie. Zoals iedereen weet die zich wel eens heeft verdiept in de kwetsbaarheden van de zeer jonge ziel is dat een bedenkelijke zaak. Eerst ben je de jongste, en moet je optornen tegen de ervaring en bijpassende pedanterie van een ouder broertje, daarna is de aandacht ook nog eens een hele tijd voor “het kleintje”.
Hanna is niet op haar achterhoofd gevallen en heeft de situatie scherp geanalyseerd. Allereerst heeft ze een fabelachtige eloquentie ontwikkeld waar haar broertje alleen maar vol verbazing en licht stamelend weerwerk aan kan bieden. In hoog tempo ratelen haar volzinnen de ruimte in, nog vrijwel voor niemand verstaanbaar maar gezien haar mimiek met een diepe betekenis. Ze beperkt haar toespraken niet tot de levende menagerie ter plaatse. Ook haar poppen, beren en locomotiefje worden voortdurend van haar inzichten op de hoogte gesteld en moeten het leven inmiddels veel beter begrijpen dan voorheen. Haar oma bracht van een verre reis een Japanse babypop voor haar mee. Een beeld van een ding met prachtige zwarte haartjes en bruine ogen. Maar omdat Hanna zelf prachtige blauwe ogen heeft en dat gelukkig ook vaak in knuffelmomentjes te horen krijgt sprak ze de Japanse pop onlangs vlak voor het onderstoppen nog even moederlijk toe met de woorden “Wat heb je toch een mooie blauwe ogen…!”. Tevreden ging de pop onder zeil.
Toch hapert de machine soms. In haar strijd om niets van de voorhanden hoeveelheid aandacht te missen heeft ze ook een instrument ontwikkeld dat nog niet helemaal af is.
Als een volwassene iets opmerkt waarvan ze vermoedt dat het voor haar broer is bestemd begint Hanna alvast te roepen “Maar, maar, maar….”. Vrij vertaald “Luister eerst even naar mij”. Een toegenegen opa of oma is dan niet te beroerd om ook even naar Hanna te luisteren. Misschien heeft ze een belangwekkende mededeling te doen. En niet zelden volgt dan :”Eehhhh……”
Hanna is maar vast begonnen met praten maar weet nog niet wat ze eigenlijk zeggen wil. Ai!

In ieder geval heeft ze bereikt dat ze weer een hele column lang de aandacht had!

Knar

PLAN B

Onlangs dineerde ik met een goede vriend op het zonovergoten terras van een trendy Amsterdams restaurant. Omdat het restaurant trendy is en aan het water ligt, is er veel moois te zien en dat deed onze stemming geen kwaad.
De vriend is een heer in bonus die enkele jaren geleden zijn goedlopende zaak heeft verkocht en van de opbrengst een aangenaam leven leidt. Althans, dat dacht ik en dat dacht hijzelf ook. Totdat hij er onlangs achter kwam dat zijn tegoeden door de aanhoudende malaise op de beurs toch wel dramatisch aan het afnemen waren. Wat eens een rozentuin leek was aan het verworden tot een distelhof.
De vriend is nogal filosofisch ingesteld en dat geeft hem de geestkracht om het allemaal was relatief te zien. Maar zo doorpratend over deze kwestie kwamen wij beiden, vanuit totaal verschillende achtergronden toch tot de conclusie dat het goede oude kapitalisme zijn beste dagen wel eens gehad zou kunnen hebben. Tot mijn verbazing was hij - voormalig zakenman in hart en nieren - daarin nog veel stelliger dan ik. Voor hem stond vast dat “Het Systeem” op zijn laatste benen liep en dat ons barre tijden te wachten staan.
Door zijn stelligheid, die ik eigenlijk niet van hem gewend was, vroeg ik of hij ook anderen kende die op deze manier hun spaarpot of pensioen zagen wegteren. In mijn naïviteit verwacht ìk dan altijd meteen opstanden en bloed aan de paal. Hij was er zeker van, zei hij. “Maar” voegde hij er kalm aan toe “de mensen praten er niet over, ze schamen zich”. Dat kende ik alleen van horen zeggen, over de crisis van de jaren dertig. Een koude hand legde zich op m’n maag.
En of de duvel er mee speelt, zojuist lees ik in de digitale versie van een Nederlandse kwaliteitskrant dat de “dip” wel eens de nieuwe norm zou kunnen worden, met andere woorden dat we aan “laag” zullen moeten wennen, met nog andere woorden, dat het systeem KO is en niet meer opstaat.

Hebben we ook nog een plan B?

Knar

BETER

Natuurlijk loop ik al dagen te broeden op een pittig commentaar. Op die kabinetsformatie ja. Of de pogingen daartoe. Trouwe lezers weten dat ik het hart ter linkerzijde draag. Niet omdat ik zo geloof in de Rooie Kerk (een uit de mottenballen gehaald en weer erg populair scheldwoord op alles wat niet rechts is) maar meer omdat een door en door kapitalistische economie als de onze het zicht op het sociale wel eens wat al te makkelijk kwijt raakt.
Goed, terug naar de zaak. Een pittig commentaar op de gebeurtenissen. Het lukt me niet. Soms denk dat ik te verbijsterd ben, dat mijn brein hier geen raad mee weet. De Gristen, de Graaier en de Grote Bek gaan Nederland regeren.
Maar… wij in dit land hadden toch Rembrandt? Galileo’s sterrenkijker kwam toch uit Middelburg? Descartes deed toch in de Kalverstraat zijn belangrijkste denkwerk? Kamerlingh Onnes ontdekte toch in Leiden het absolute nulpunt van temperatuur? Wij bouwden toch de Deltawerken? Nou dan. Hoe kan dit kleine grote land dan opgezadeld raken met zo’n zooitje ongeregeld? Minderheidskabinet, met gedoogsteun van een meneer die eerst nog even in New York gaat schelden tegen de Islam. Zijn we van de pot gerukt?
Ja, we zijn van de pot gerukt. Onder deze bizarre omstandigheden mompelt de voormalige burgemeester van een grote stad - nu partijleider op links - dat eerst rechts moet worden onderzocht. En als dat dan lukt onder de leiding van Ruud Mistbank himself mompelt hij weer dat hij toch had gewild wat hij eerder niet wilde maar niet zo bedoelde, en dat nu helaas…. Zegt u dat wel meneer.
Het vaderlandse talkshowvolkje delibereert intussen met rode konen over kansen zus en kansen zo, en dat het misschien wel een heel hecht kabinet kan worden. want dat ze mekaar in een soort wurggreep hebben waaruit geen ontsnappen mogelijk is. Publiek bij een spelletje schaak. Zetje hier, sprongetje daar, leuk leuk leuk.
Niks leuk. Bloody shame zou ik zeggen. “Ja maar in Denemarken kan het ook”. Kan zijn maar wij zijn geen eutepreuteprut mompelend dwergvolkje dat voornamelijk koeien fokt en meubels ontwerpt. Nederland verdient beter. Zo, mag ik ook eens?
Die Wilders, die gaat toch praten bij die club waar Ayan ook zit? Zou ze hem daar niet willen houden?

Hij was toch ook een beetje allochtoon?

Knar