TIJD

Tijd is een raar ding. In de eerste plaats al omdat het geen ding is. Ooit een brokje tijd in je hand gehad? Of een klontje tijd tegen de muur gegooid? Nee, tijd lijkt niet meer te zijn dan een beleving. De beleving dat de wijzers van de klok draaien. Ze draaien langzaam (ook een beleving overigens) maar ze draaien. Als we even niet kijken (wat is even?) staan ze anders. En als we even wat langer niet kijken, in de spiegel bijvoorbeeld, dan zien we meer rimpeltjes dan de vorige keer. Dat noemen we ouder worden. Maar Tijd, wat is dat nou eigenlijk?
Wel, als je kalender zegt dat je hier al enkele decennia bent (al enkele tientallen malen net aarde en al rondom de zon bent getoerd) dan dringt het denken over tijd zich bijna vanzelf aan je op. Je begint dan het rare gevoel te krijgen dat de tijd steeds sneller gaat. Oudere mensen hoor je daar vaak over klagen. Ook mijzelf bekroop dat gevoel steeds vaker. Als ingenieur met een exacte opleiding ga je je dan toch eens achter het oor krabben. "Wat gebeurt hier?" wil je dan toch weten. En ik denk nu dat ik een redelijke oplossing heb gevonden voor dit vraagstuk.
Zoals ik al zei, tijd is een kwestie van beleving. Hoe meer verschillende impulsen we tegenkomen waar we ons mee moeten bezighouden, hoe nadrukkelijker onze beleving wordt van de tijd die verloopt. Dat is de reden waarom veel mensen in de kracht van hun leven klagen over tijdgebrek. De hoeveelheid impulsen waar ze zich mee willen of moeten bezighouden is zo groot dat de bemeten tijd tekort is. Bij ouder wordende mensen is het vaak net andersom. De wereld om hen heen en hun eigen brein geeft ze zo weinig verschillende impulsen waar ze zich mee moeten bezighouden dat de tijd lijkt te vliegen. Bij de beleving van een impuls is de herinnering aan de vorige impuls nog zo levendig dat ze denken dat dat nog maar kort geleden was. Ook al is er veel tijd verstreken tussen de vorige en de actuele impuls. Daarom denken die mensen dat de tijd zo snel gaat. Hoe minder uitdagende impulsen iemand beleeft des te sneller lijkt de tijd te gaan.
En als mensen zich erover beklagen dat de tijd maar niet opschiet? Dat lijkt een variant te zijn op hetzelfde thema. Er is een impuls, bijvoorbeeld een opdracht, Maar die mensen moeten zich heel lang ingespannen met die ene impuls bezighouden. De variatie ontbreekt. En dat schijnt bij alles een essentiële factor te zijn in de beleving van tijd.
Misschien toch interessant om dit eens te overdenken als u ook vindt dat de tijd zo snel gaat. Blijkbaar ligt het vooral aan onszelf.

Want de tijd heeft de tijd.

Knar