TIJD


Kort geleden had ik een ervaring die me als bij toverslag een nieuw uitzicht gaf op een oud probleem. Het probleem van tijd. Bij het ouder worden lijkt me de tijd steeds sneller te gaan. Dat moet een subjectieve waarneming zijn want de klok draait altijd even snel, en de duur van onze omwentelingen rond de zon -waar de klok een afbeelding van is- verandert ook niet noemenswaard in een mensenleven. Dus….hoe zit het? De ervaring waar ik over spreek was een mailtje van mijn dochter. “Papa, vandaag is het een jaar geleden dat ik promoveerde. Fijne herinneringen!”. Verrek, dat is pas een jaar geleden. Lijkt veel langer. Langer? Ja, langer, terwijl ik juist denk dat de tijd sneller gaat. Klopt niet. Wat is er aan de hand? Enig denkwerk bracht mij op het volgende.
Tijd ervaren wij niet “an sich”. Tijd ervaren wij alleen gekoppeld aan éen of ander aandachtsveld. Als er in dat aandachtsveld veel verschillende gebeurtenissen plaatsvinden in een bepaalde tijd denken wij dat die tijd langzaam gaat. Ik geef een voorbeeld. In het jaar na de promotie van mijn dochter gebeurde er veel in het aandachtsveld “Dochter”. Ze woonde en werkte al in het buitenland, maar op beide terreinen moest nog veel geregeld worden. Ze verhuisde een paar keer, kwam zo nu en dan naar Nederland, zat een keer vast vanwege de vulkaanas uit IJsland, wilde haar poes laten overkomen met alle röhring van dien, enzovoort enzovoort. In mijn aandachtsveld Dochter gebeurden er veel verschillende dingen in een jaar en dat maakte dat ik dacht dat de tijd langzaam ging. Maar alleen dìe tijd. De “dochtertijd”.
In andere aandachtsvelden gaat de tijd dan weer sneller omdat er weinig of weinig verschillends gebeurt. Dat de gebeurtenissen verschillend zijn is belangrijk. Als er veel dezelfde dingen gebeuren zwakt onze aandacht af en gaan we weer denken dat de tijd snel gaat.
Zo bezien is het normaal dat we denken dat de tijd sneller gaat als we ouder worden. Doorgaans zwakt de veelheid van verschillende gebeurtenissen wat af. “We doen het kalmer aan”. We doen vaker en langer hetzelfde (of niets), we doen ook langzaam wat minder en last but not least, het aantal verschillende aandachtsvelden dreigt af te nemen. “Het wereldje wordt kleiner”.  En dan, volgens de Wet van Knar, gaat de tijd sneller lopen.

Wilt u dat niet? Kies maar, wat wilt u veranderen? U hebt nu nog de tijd….

Knar

HALLO!



In Amsterdam, met voorsprong de slechtst bestuurde stad van Nederland, heeft het blundermonster weer eens duchtig toegeslagen. Terwijl de echo’s van het Noord-Zuidlijndrama nog naargeestig naklinken in de zalen van het stadhuis, vele ondernemers langs het ramptraject inmiddels ten onder zijn gegaan vanwege jarenlange bijna-onbereikbaarheid van hun zaak en de stad financieel is verzonken tot het niveau van een derdewerelddorp begaan ook de nieuw aangetreden wethouders weer blunder na blunder. Of ze het kunstje van elkaar afkijken.  Deze week werden we tot het uiterste getergd door een bericht over de opnieuw aan te leggen trambaan in de drukke Ferdinand Bolstraat na het dichten van de metrogoot. De wegterende ondernemers waarover ik het had dreven hun zaak voornamelijk in die straat. Als doekje voor het bloeden zou nu in een druk en nauw deel van de Ferdinand Bol een enkelbaans tramtraject worden aangelegd, om ruimte te vinden voor een prettige herinrichting met ruime wandel- en fietspaden. Aldus was besloten en aldus zou geschieden. Wat blijkt nu? Na het besluit ging iedereen er vanuit dat de kabouters het verder wel zouden regelen, bestuurders keken vanaf toen de andere kant op en de bouwers gingen dus maar hun goddelijke gang. Nu wordt er toch een dubbel spoor aangelegd. Met alle bekende ellende van dien. Niets meer aan te doen. “Er is geen regie gevoerd” jammert de beklemde wethouder en gaat over tot de orde van de dag…..  Amsterdam.
Maar het kan nog gekker. Hedenochtend bereikt ons via het digitale Parool de mare dat in de raad van de centrale stad de coalitie van VVD, CDA en Groen Links per ongeluk heeft ingestemd met een initiatiefvoorstel van de SP waarin het daklozenbeleid van de coalitie onderuit wordt gehaald. Niemand had iets in de gaten, behalve de wethouder van de VVD (het is zijn portefeuille), maar toen was het al te laat. De SP laat nu informeren hoe het staat met de uitvoering van de (hun) plannen… Amsterdam.
Soms is het leuk om Amsterdammer te zijn. Soms is het zo beschamend dat vertrek naar een nederzetting voorbij de IJssel het meest geëigend lijkt. Daar wordt vast beter bestuurd.

Hallo, wakker worden!!!!!

 

Knar

EFTELING

In het kader van de voortschrijdende Eftelingisering van Nederland is aan het einde van de twintigste eeuw tussen Lelystad en Amsterdam een stuk “echte natuur” aangelegd. Ik weet het, dat is een contradictio-in-terminis maar zo is het nu eenmaal. Ik bedoel de Oostvaardersplassen. Wie een studie zou willen maken van de verdwaasd-antropocentrische geesteshouding van de moderne mens moet eens aandachtig de internetsites van Staatsbosbeheer over de Oostvaardersplassen doornemen. “Al tijdens het inpolderen nam de natuur dit gebied in bezit” juicht Staatsbosbeheer.  Kijk die natuur nu toch, die neemt het gebied al in bezit. Hadden we nooit gedàààcht! “De natuur staat er op eigen benen, en kent een eigen kringloop”. Ook nieuw, zagen we de natuur ook nooit eerder doen. Die Oostvaardersplassen, allen daarheen! Wij hier, de natuur daar, en maar kijken hoe die dat doet.  Een bepaald soort herten, een bepaald soort paarden en een heel bepaald soort runderen vormen de “wilde” dierenbevolking van het gebied, en regelmatig is er tot in de blauwe bankjes van de Tweede Kamer tumult over het wel dan niet afschieten c.q. bijvoeren van zwakke dieren in de winter. Natuur is ook moeilijk hoor! Vooral dat beheer.
Om de pret nog te vergroten is nu in die natuur een vossenburcht aangelegd. Niet door de vossen, bèje gek, nee door natuurdeskundigen die wel weten hoe zo’n vos dat ongeveer doet maar het zelf natuurlijk veel beter kunnen. Met zoveel meter gangen, zoveel kamers, zoveel betonnen ingangen en last-but-not least: met in iedere kamer een webcam. Een meegluurcamera met een klein lampje, zodat via het internet de hele wereld kan meekijken hoe die vossen daar straks slapen, paren, baren en zogen, en hoe schattig straks de kleine vosjes zijn. Efteling Unlimited.
Eén ding is wat vervelend. De Natuur werkt niet helemaal mee. Voor één van de camera’s - notabene die in de kraamkamer - is een spin begonnen een web te spinnen waardoor het beeld steeds vager wordt. Goed bedacht van die spin: door het lampje vliegen er straks massa’s vliegjes in z’n web.

Natuur, lastig hè….?

Knar