FEESSIE

Nederland gaat ter stembus. Er moet een nieuw parlement komen nadat in februari de Partij van de Arbeid “de stekker uit Balkenende-IV trok”. Zo heet dat in Binnenhofjargon.
Omdat er in Nederland tussen parlementsverkiezingen meestal een paar jaren voorbij gaan is zo’n stembusgang een mooie graadmeter voor wat er in de afgelopen jaren in medialand in de mode is geraakt. En hoeveel groter de macht van diezelfde media in de tussentijd is geworden. Steeds denk ik dat het niet gekker kan. En steeds vergis ik me: het kan nòg gekker.
Carré is ooit gebouwd als circustheater, misschien was het daarom dat ‘s lands politieke elite zich in identieke grijze apepakkies liet steken om op het knallen van de zweepjes van meesteres Mariëlle e.a. hun kunstjes te vertonen. In de hoop te kunnen laten zien wat hun diverse politieke voorkeuren en aversies waren, maar in werkelijkheid om te worden afgerekend op een verspreekinkje, een weifelend moment of een chagrijnig “u kijkt zo lief ”. De minister-president, leider van de regering en eerste dienaar van het staatshoofd meende daarna braaf zijn excuses te moeten maken aan het nog maar zojuist aan de lokale omroep AT5 ontsproten meesteresje Mariëlle. Kan het dwazer?
‘s Anderendaags zat ik weer eens in de wachtkamer van het ziekenhuis en de stemming was ronduit bedrukt. Zonder dat ik daarop aandrong verzekerde mijn buurman mij, na het wegleggen van de krant :”Nederland wordt steeds dommer”. Bijval van alle zijden. Ik blij. Het volk mort. Nu eens niet tegen de politici, maar tegen het feessie dat de media over hun rug denken te kunnen maken van deze verkiezingen. Een feessie dat zo opgefokt is dat het niets meer te maken heeft met realistische nieuwsgaring, met betrouwbare verkiezingsvoorspellingen, of met respect voor wie dan ook. Nederland kijkt ongemakkelijk toe, en gaat op 9 juni - hoop ik - gewoon zijn goddelijke gang.

Waar de media dan ongetwijfeld weer een feessie van maken….

Knar

BEAUTY

Net als alle jaren organiseerde de Leeuwarder Roeivereniging Wetterwille ook dit jaar weer op de vrijdag en zaterdag na Hemelvaart de Elfsteden Roei Marathon, zeg maar de Elfstedentocht voor roeiboten. Ik heb er hier al eens eerder over geschreven. Dit jaar was de tocht een beetje bijzonder want het festijn bestaat 25 jaar. Wetterwille, gefeliciteerd! En ik mocht er weer bij zijn. Niet als roeier, maar als waller. Wat is een waller? Een waller is lid van de walploeg en de walploeg rijdt met de roeiers mee langs het traject, helpt om het uur de vermoeide roeiers uit de boot en de verse roeiers er in - het is een estafette. Verder besteedt de waller voorzover gewenst zorg aan de afgematte sportievelingen in de vorm van bananen, kopjes thee en andere versterkende middelen. Nee, geen EPO….
Maar dit jaar had ik ook nog een andere taak. De boot moet voor de tocht wat extra worden opgetuigd want het gaat bij nacht en ontij ook over wijd water waar het nog wel eens kan spoken. Dus dekjes op voor- en achterpunt, golfbrekers langszij, een fuikenvanger en lampen er op, en allerlei reserve-onderdelen slim in de boot aangebracht. En alles zo licht mogelijk want gewicht moet maar verplaatst worden en daar houden roeiers niet van.
Het opbouwgroepje bestond in aanvang uit drie enthousiastelingen maar na wat tegenslag en vertraging stond ik er nog een dag alleen voor. Het laatste klemlatje moest nog gemaakt worden toen de boot al op transport was, maar een briefje met de maten voldeed. Intussen werd de boot wel m'n hartelapje....!
Na een middagje ploeteren op het weitje van Wetterwille zag ze (de boot) er weer uit om door een ringetje te halen, Als een tevreden couturier wandelde ik een paar keer om haar heen, en zag dat het goed was. Anderen zagen dat ook, want er zijn heel mooie foto’s gemaakt van de beauty, en er loopt nu ergens in Nederland een marathonroeier rond met geheel nieuwe ideeën over hoe je zo’n boot mooi maar toch robuust klaarmaakt voor de tocht…Van ons afgekeken.
De tocht start om acht uur 's avonds en met mijn mede-waller deed ik het eerste traject, Leeuwarden-Dokkum vice versa. Eén van de mooiste trajecten van de hele tocht, omdat - bij helder weer - de hemel langzaam purper kleurt, het water stiller wordt, en het stadje Dokkum er op die avond uitziet als een debutante op haar eerste bal. Betoverend.
En steeds gleed “mijn” boot in al haar schoonheid onder mij door als ik weer eens op een brug stond te schreeuwen en aan te moedigen.
Maar…. het was ook een proefvaart en na een nacht varen hing één van de golfbrekers er een beetje slapjes bij. Voor het vastzetten had ik nylon lijn gebruikt en de knopen waren gaan glijden nadat ze nat waren geworden. “Katoen gebruiken” drukte mij de volgende dag een ouwe rot op het hart. Ja meneer, dank u wel meneer. Inmiddels heb ik al weer heel andere plannen dan “katoen gebruiken” maar dat hindert niet.

Friesland, Leeuwarden, Dokkum, jullie waren weer geweldig. Tot ziens?

Knar