KAART
Iedere dag even kijken in de brievenbus. Het is de tijd van de wenskaarten en het is elk jaar weer een verrassing wie er nog steeds een kaart stuurt, wie er niet meer een kaart stuurt, welke kaarten van nieuwe afzenders zijn en wie er is overgegaan op het versturen van de beste wensen per e-mail, al of niet voorzien van een mooie foto. Dat laatste doe ik zelf al een paar jaar, het bevalt me goed en ik heb altijd wel een aardige winterfoto voorhanden om een kerstkaart van te maken. Dit jaar stuurde ik een foto van een dik besneeuwd bos. Was even de global warming vergeten…..
En dan ineens tussen de kerstkaarten een andere kaart. Geen vrolijke kerst en goed nieuwjaar, maar het stille portret van een lieve vriendin die gisteren is gestorven. Ik moest me even vasthouden.
Ik had er rekening mee moeten houden, ze was al jaren ongeneeslijk ziek, maar ze zette ons allemaal op het verkeerde been. Zo dapper, vriendelijk en blijmoedig heb ik nog nooit iemand zo'n last zien dragen. Ze kon ook nog tamelijk veel, op 11 november dronken we nog heel genoeglijk in de stad een kop koffie, dat deden we wel vaker, en bij die gelegenheid vertelde ze dat ze in nauw overleg met haar oncoloog had besloten om nu te stoppen met de chemo en de ziekte zijn loop te laten nemen. Voor het einde had ze een goede regeling getroffen.
En daar zit je dan met je gezonde lijf, een paar hinderlijke makke maar toch: gezond. Niet doodziek zoals zij. We hebben het maar gewoon over het leven gehad, ze had heel veel ondernomen, was daar heel trots op en heel blij mee, en toen we afscheid namen zei ze dat het heel aangenaam was geweest. Ik sprak met haar af dat ik ons contact nu verder van haar zou laten afhangen, zij had nu een grote klus te doen en ik wilde daar niet bij in de weg lopen. Dat vond ze goed. En daar ging ze op haar fiets, over de Amsterdamse gracht. Ze is nu voor altijd weggegaan.
Op haar kaart schrijft ze:
Als je ontwaakt bij het ochtendgloren
ben ik het zonlicht op het rijpe koren.
Ik ben de zachte lenteregen,
ik ben de wind die het riet doet bewegen.
ik ben de wind die het riet doet bewegen.
Dag lieve Annelies, ik zal aan je denken als het riet beweegt.
Knar
Knar