WARM

In het kasteeldorpje Haarzuilens, vlakbij Utrecht, hebben politie-agenten zaterdagochtend drie kindertjes uit een auto gehaald die afgesloten in de zon stond. De ouders waren gaan rondlopen op de lokale rommelmarkt. De kindertjes waren een, drie en vijf jaar oud, en bezorgde omstanders hadden de politie gebeld. Die tikte een ruitje in en bevrijdde de kinderen. Een lieve mevrouw zette de kinderen op een kleedje in de schaduw en gaf ze te drinken. De kinderen waren erg bezweet en hadden het ook erg warm. Ze mankeerden gelukkig nog niets. De politie heeft een stevig gesprek gevoerd met de ouders en het voorval is geregistreerd in een of ander officieel register. De ouders zijn van nu af aan gezien, dat is duidelijk.
Ik kan het niet helpen maar bij zo'n verhaal pis ik bijna in m'n broek van plezier. Wat een story, wat een drama, wat een klein leed toch weer in dit heerlijke zompige landje bij de zee.
Trump - onze vriend van over de plas - rukt een paar duizend kinderen uit de armen van hun moeders en begint rechtszaken tegen die stakkertjes - is die vent van de pot gerukt of wat - terwijl in Haarzuilens drie kindertjes uit een hete auto worden bevrijd en op een kleedje in de schaduw wat te drinken krijgen van een lieve mevrouw. De politie spreekt de ouders ferm aan. Is het niet geweldig? Genoeg stof voor een hele opera zou ik zeggen.
Zeker als je weet dat het dorp Haarzuilens in feite nog een fake-dorp is ook. Het oude dorp lag direct rondom de plek waar nu het kasteel de Haar staat. Gebouwd door baron Étienne van Zuylen van Nyevelt van de Haar op de ruïnes van het middeleeuwse kasteel. Voor het kasteelpark moest het oude dorp wijken en het werd buiten het hek opnieuw opgebouwd. Het nieuwe kasteel was bewoonbaar vanaf 1893. De familie kwam er sinds die tijd in de maand september wonen, de rest van de tijd resideerde men in Frankrijk.
En in dat verschoven dorp is nu vaak een rommelmarkt. En juist in dat decor….. Lachen toch?
Het verhaal vervult me ook wel met trots. Op onze eigen lompe, bemoeizuchtige en alles aan de kant smijtende manier dringen we binnen bij onbekende mensen, forceren hun auto, halen hun oververhitte kindertjes er uit, zetten ze op een kleedje in de schaduw en geven ze een glaasje water. De politie spreekt de ouders van die kinderen aan en maakt een registratie.
In mijn fantasie klim ik op de Pier van Scheveningen, zet een brede borst op en schreeuw heel hard in westelijke richting:

"Hé Trump, klojo, hier! Hier moet je zijn. Kijk hoe wij hier met de kinderen omgaan!"

Knar

CHAYENNE

Chayenne is het dochtertje van een rijke meneer uit Lelystad. Chayenne zat op de lokale scholengemeen-schap en die gaf een galafeest voor de hoogste-klassers die dit jaar de school zouden gaan verlaten. Tot zover leuk en voor alle ouders van schoolgaande kinderen helemaal bekend. De meesten gaan op de fiets, komen wat verfomfaaid midden in de nacht thuis en hebben de volgende morgen hoofdpijn.
In Lelystad doen ze het een beetje anders. In pogingen om exclusiever dan exclusief te zijn waren daar inmiddels de limousines en paardenkoetsen al gemeengoed geworden bij het aanvoeren van het puberale volkje. Chayenne wilde meer. Ze wilde exclusiever zijn dan iedereen. En zei dat tegen haar vader. De man, kennelijk gewend om haar wens zijn bevel te laten zijn sloeg aan het piekeren en kwam met een oplossing: Chayenne en haar vriendin Ismay werden voor het feest met een helikopter bij de school afgezet. En haalde daarmee de media. "Haar lach was me meer dan goud waard" kraaide de vader tegen Omroep Flevoland.
Tot zover de feiten.
Dan nu de overdenking. Want u dacht toch niet dat u met alleen dat verhaaltje van me af was?
Waar zal ik eens beginnen? Bij de naam van het meisje? Die naam bestaat niet echt. Die naam is een gewilde verwijzing naar de Porsche Cheyenne, de ergste patsmobiel die het aardrijk kent. Die met zijn naam, gejat van het Noord Amerikaanse indianenvolk de Cheyenne (grotendeels uitgemoord) de illusie wil wekken van iets met de natuur te hebben. Ook dat is een illusie want het ding is alleen te zien in de financiële centra van de grote steden en ander proletenagglo-meraties. Het arme kind zal het er mee moeten doen. Ze zal het er ook mee moeten doen - en iedereen om haar heen - dat haar vader haar al voor haar twintigste er aan gewend heeft dat alleen het uitzonderlijkste en het duurste goed genoeg is voor haar. Wat zal dat meisje daar een last van krijgen. Wat in en in zielig eigenlijk. Dat je ouders al zulke verschrikkelijke vergissingen maken als je nog maar zo jong bent. Maar goed, als papa op post weet te blijven zal hij wel genoeg geld hebben om alle dure psycho-sessies te betalen die ze nodig zal hebben om een beetje door het leven te komen. Als papa op post weet te blijven. Want je moet er niet aan denken wat er gebeurt als papa - zoals gebruikelijk in zijn kringen - van z'n hoge toren stort of gestoten wordt en zich weer tussen de gewone mensen zal moeten bewegen. Wiens kinderen op de fiets naar het feest kwamen terwijl de helikopter van Chayenne landde op het hockeyveld.
"Het is de tijd meneer, het is de tijd". Ja, het de tijd. Het is Trump-time voor ons allemaal. Een aanval op een beschaving waaraan sinds halverwege de zeventiende eeuw geduldig is gebouwd - althans in het Westen - maar waarbij te weinig oog is geweest voor de achterblijvers die toch ooit ook in bonus geraakten en toen gingen doen wat ze altijd al zo graag hadden willen doen: de oude elite aan de kant schuiven en hun eigen goddelijke gang gaan.
Dus hun dochtertje Chayenne noemen en het kind met een helikopter naar een schoolfeestje sturen.

Lachuuuuu….

Knar